Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια ομάδα μη φλεγμονωδών εκφυλιστικών-δυστροφικών παθήσεων των αρθρώσεων ποικίλης προέλευσης. Άλλα ονόματα για την οστεοαρθρίτιδα είναι οστεοαρθρίτιδα, παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα ή παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα (DOA). Στην οστεοαρθρίτιδα, υπάρχει αλλαγή στον χόνδρινο ιστό των αρθρώσεων, ακολουθούμενη από εμπλοκή όλων των τμημάτων της άρθρωσης στην παθολογική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων των συνδέσμων, της αρθρικής κάψας, του υποχόνδριου οστού και της αρθρικής μεμβράνης. Σε σοβαρές περιπτώσεις, σημειώνεται βλάβη στον περιαρθρικό μυ. Η άρθρωση του γόνατος (γονάρθρωση) και η άρθρωση του ισχίου (κοξάρθρωση) προσβάλλονται συχνότερα. Η κύρια εκδήλωση του DOA είναι ο πόνος και η παραμόρφωση της άρθρωσης, που οδηγεί σε δυσλειτουργία.
Γενικές αρχές θεραπείας οστεοαρθρίτιδας
Ανάμεσα στα κύρια καθήκοντα ότανΘεραπεία της οστεοαρθρίτιδαςΑυτά περιλαμβάνουν: την ανακούφιση του πόνου, την αποκατάσταση των λειτουργιών και των ιστών της κατεστραμμένης άρθρωσης, τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και του τροφισμού των αρθρικών ιστών, την ενδυνάμωση των παρακείμενων μυών και, εάν είναι δυνατόν, τη μείωση των παθογόνων παραγόντων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη εκφυλιστικών διεργασιών. Το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, η οποία περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, φυσιοθεραπεία, φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες, διαιτολογία και υγιεινό τρόπο ζωής.
Γενικά, η θεραπεία της αρθροπάθειας είναι μια χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί την άμεση συμμετοχή του ασθενούς και τη συμμόρφωση με όλες τις συστάσεις του ειδικού. Ανάλογα με τη φάση της νόσου (οξεία ή ύφεση), αλλάζουν οι στόχοι και οι μέθοδοι θεραπείας.
Παραδοσιακή θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας στο οξύ στάδιο
Στην οξεία φάση της αρθρώσεως, ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η εξάλειψη του πόνου και η ανακούφιση της φλεγμονής στην περιοχή της πάσχουσας άρθρωσης. Η σωματική ανάπαυση συνιστάται για τη μείωση της φλεγμονής και του πόνου. Ανάλογα με τη γενική κατάσταση και την ηλικία του ασθενούς, συνταγογραφούνται η παρουσία συνοδών ασθενειών και άλλων παραγόντων, διάφορα φάρμακα και τοπικοί παράγοντες.
Ανάλογα με την ένταση του πόνου και άλλες εκδηλώσειςΘεραπεία της οστεοαρθρίτιδαςΜπορούν να συνταγογραφηθούν τα ακόλουθα φάρμακα:
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)Χρησιμοποιείται στην οξεία φάση της οστεοαρθρίτιδας για την ανακούφιση του πόνου και την ανακούφιση της δευτερογενούς φλεγμονής.
- Εξωτερικά ΜΣΑΦ (αλοιφές, τζελ).Δεδομένου ότι τα τοπικά μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (αλοιφές και τζελ) είναι αναποτελεσματικά, σπάνια συνταγογραφούνται στο οξύ στάδιο και μόνο ως πρόσθετη θεραπεία.
- Γλυκοκορτικοστεροειδείς ορμόνεςχρησιμοποιούνται μόνο στην οξεία φάση της νόσου, για μικρό χρονικό διάστημα και υπό αυστηρή ιατρική παρακολούθηση. Το γεγονός είναι ότι, αφενός, αυτές οι ορμόνες μειώνουν αποτελεσματικά τη φλεγμονή και εξαλείφουν τον πόνο, αλλά από την άλλη καταστρέφουν και τον ιστό του χόνδρου. Τυπικά, τα κορτικοστεροειδή χορηγούνται ως ενέσεις στην προσβεβλημένη άρθρωση.
- Χονδροπροστατευτικά– αυτά είναι τα πιο σημαντικά φάρμακα για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Εάν τα παραπάνω φάρμακα βοηθούν μόνο συμπτωματικά (αν και αποτελούν σημαντικό στοιχείο στη θεραπεία της αρθρώσεως), τα χονδροπροστατευτικά βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος, διεγείρουν τις μεταβολικές διεργασίες και το σχηματισμό νέων κυττάρων ιστού χόνδρου. Όλα αυτά συμβάλλουν στην αποκατάσταση του κατεστραμμένου χόνδρου. Τα φάρμακα αυτής της ομάδας συνταγογραφούνται σε μεγάλους κύκλους ξεκινώντας από την οξεία φάση της νόσου, καθώς όλα έχουν παρατεταμένη δράση (το αποτέλεσμα της θεραπείας εμφανίζεται μετά από περίπου 2 εβδομάδες έως 2 μήνες).
Εάν είναι απαραίτητο, τα μπλοκ με αναισθητικό μπορούν να χρησιμοποιηθούν για γρήγορη ανακούφιση από τον πόνο. Μερικές φορές συνταγογραφούνται επίσης προϊόντα που περιέχουν υαλουρονικό οξύ, το οποίο είναι μέρος του συνδετικού ιστού που σχηματίζει τη χόνδρινη μεμβράνη της άρθρωσης.
Νέες τεχνολογίες στη θεραπεία της οξείας οστεοαρθρίτιδας
Ο κίνδυνος ανεπιθύμητων ενεργειών συχνά περιορίζει τις θεραπευτικές επιλογές για την οξεία οστεοαρθρίτιδα και αποτρέπει την αύξηση της δόσης ή τη μακροχρόνια χρήση. Είναι γνωστό ότι τα αναλγητικά και τα ΜΣΑΦ καταστέλλουν τη λειτουργία του μυελού των οστών, μειώνουν την πήξη του αίματος, προκαλούν την εμφάνιση ελαττωμάτων στη βλεννογόνο μεμβράνη του γαστρεντερικού σωλήνα, επιδεινώνουν τις γαστρεντερικές παθήσεις και, με παρατεταμένη χρήση, οδηγούν σε σοβαρές επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της διάτρησης και Αιμορραγία. Σε ασθενείς υψηλού κινδύνου, είναι επίσης πιθανές επιπλοκές στα νεφρά, το ήπαρ και το καρδιαγγειακό σύστημα.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τις θηλάζουσες μητέρες να επιλέξουν ένα θεραπευτικό σχήμα. Η μακροχρόνια χρήση κοινών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων κατά τη διάρκεια του θηλασμού δεν είναι δυνατή, αλλά η ανάγκη παραμένει εάν μια γυναίκα πάσχει από παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος.
Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα είναι η επιλογή της φαρμακευτικής θεραπείας για τους ηλικιωμένους ασθενείς. Κατά την επιλογή ενός φαρμάκου σε αυτήν την περίπτωση, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη η ασφάλειά του, η επίδρασή του στο καρδιαγγειακό σύστημα, η γαστρεντερική οδός, η παρουσία συνοδών ασθενειών και η συμβατότητα των φαρμάκων με άλλα φάρμακα που χρησιμοποιεί ο ασθενής.
Όπως έχουν δείξει κλινικές μελέτες, η επίλυση αυτών των προβλημάτων γίνεται πιο περίπλοκη με τη χρήσηΘεραπεία της οστεοαρθρίτιδας με αντιφλεγμονώδη έμπλαστρα.
Το φάρμακο χρησιμοποιείται στο οξύ στάδιο της νόσου για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής. Το έμπλαστρο παρέχει βαθιά θέρμανση της πληγείσας περιοχής, η οποία συμπληρώνεται από τη μαγνητοθεραπευτική επίδραση ενός σταθερού μαγνητικού πεδίου. Αυτό δημιουργεί ένα μακροχρόνιο τοπικό φυσιοθεραπευτικό αποτέλεσμα, το οποίο βοηθά στη βελτίωση της λεμφικής και της κυκλοφορίας του αίματος, που οδηγεί σε ενισχυμένη επίδραση των φαρμάκων που λαμβάνονται και στη δυνατότητα μείωσης της δόσης και της πορείας λήψης ΜΣΑΦ και μείωσης της χρήσης κορτικοστεροειδών ή εξάλειψης το εντελώς. Δεδομένου ότι οι συμβατικές διαδικασίες φυσιοθεραπείας θέρμανσης αντενδείκνυνται στην οξεία οστεοαρθρίτιδα, το έμπλαστρο παραμένει η μόνη αποδεκτή θεραπεία.
Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας σε ύφεση
Κατά τη φάση της ύφεσης, η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας στοχεύει στην πρόληψη της επιδείνωσης και στην αποκατάσταση της κινητικής απόδοσης της άρθρωσης. Η φαρμακευτική αγωγή μειώνεται στο ελάχιστο σε αυτό το στάδιο. Κατά κανόνα, ο ασθενής συνεχίζει τη θεραπεία με χονδροπροστατευτικά και, εάν είναι απαραίτητο, λαμβάνει μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Για καλύτερο τρόπαιο ιστών, μπορούν να συνταγογραφηθούν βιταμίνες, ειδικά Β12 και D.
Ένα θεραπευτικό έμπλαστρο σε ύφεση χρησιμοποιείται για την ανακούφιση του πόνου και την πρόληψη της ανάπτυξης φλεγμονής. Δεδομένου ότι το ίδιο το έμπλαστρο βελτιώνει την τοπική λεμφική και κυκλοφορία του αίματος, βελτιώνει τη φλεβική παροχέτευση και τον τροφισμό των ιστών, μειώνει το πρήξιμο και χαλαρώνει τους μύες, η χρήση του βοηθά στη μείωση και μερικές φορές στην πλήρη εξάλειψη της χρήσης παυσίπονων. Επιπλέον, το έμπλαστρο είναι ένας εξαιρετικός προφυλακτικός παράγοντας, καθώς προάγει τις φυσικές διαδικασίες αναγέννησης στον ιστό της άρθρωσης και μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης φλεγμονώδους διαδικασίας.
Πρόσθετες μέθοδοι θεραπείας της αρθροπάθειας
Για περαιτέρω μεθόδουςΘεραπεία της οστεοαρθρίτιδαςΑυτές περιλαμβάνουν λουτροθεραπεία, φυσιοθεραπεία, όλες τις μορφές χειρωνακτικής θεραπείας και θεραπεία άσκησης. Οι περισσότερες πρόσθετες μέθοδοι θεραπείας χρησιμοποιούνται αποκλειστικά στο στάδιο της ύφεσης, όταν οι οξείες εκδηλώσεις της αρθροπάθειας έχουν ήδη ανακουφιστεί και η θεραπεία στοχεύει στην πρόληψη της εκ νέου έξαρσης της διαδικασίας, στη βελτίωση της αναγέννησης του ιστού της άρθρωσης και στην αποκατάσταση των λειτουργιών του.
Φυσικοθεραπευτικές και λουτρικές διαδικασίες στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας
Η φυσιοθεραπεία είναι ένα σημαντικό μέρος της θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας. Οι πιο αποτελεσματικές φυσικοθεραπευτικές διαδικασίες είναι αυτές που βελτιώνουν τον τροφισμό των ιστών και προάγουν την αποκατάσταση μιας κατεστραμμένης άρθρωσης, καθώς και εκείνες που ανακουφίζουν από τον πόνο και ανακουφίζουν από τη φλεγμονή. Πρόκειται για διαδικασίες όπως:
- Κρυοθεραπεία(έκθεση στο κρύο) – χρησιμοποιείται στην οξεία περίοδο, όταν αντενδείκνυται η θερμική και πολλές άλλες μέθοδοι φυσιοθεραπείας.
- Θεραπεία με λέιζερ– μία από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους θεραπείας της αρθροπάθειας, ειδικά των σπονδυλικών αρθρώσεων.
- Θεραπεία με υπερήχους– χρησιμοποιείται συχνότερα σε συνδυασμό με εξωτερικά φάρμακα (αναλγητικά, κορτικοστεροειδή, ΜΣΑΦ και άλλα), αυξάνοντας την αποτελεσματικότητά τους.
- Ηλεκτροφόρηση– μια άλλη μέθοδος βαθύτερης εισαγωγής φαρμάκων στους μαλακούς ιστούς, που χρησιμοποιείται για έντονο πόνο. η επίδραση του φαρμάκου ενισχύεται επίσης από την επίδραση του ηλεκτρικού ρεύματος.
- Θεραπεία μαγνητικού πεδίου υψηλής έντασης ραδιοσυχνοτήτων– Μια διαδικασία που σχετίζεται με μεθόδους επιρροής της θέρμανσης βοηθά στην ανακούφιση από τη φλεγμονή και τον πόνο.
- Θεραπεία UHF– η επίδραση του ηλεκτρικού ρεύματος υπερυψηλής συχνότητας στην παθολογική εστία, που παρέχει επίσης θέρμανση του ιστού και, κατά συνέπεια, βελτιώνει τη ροή του αίματος και της λέμφου, διεγείρει τον μεταβολισμό των κυττάρων, μειώνει το πρήξιμο και τη φλεγμονή και ανακουφίζει από τον πόνο.
Ακόμη και ότανΘεραπεία της οστεοαρθρίτιδαςστη φάση της ύφεσης παρέχει καλά αποτελέσματαΛουτροθεραπείαείναι μια μέθοδος θεραπείας σε ιαματικά λουτρά με μεταλλικά και άλλα φαρμακευτικά νερά. Τα λουτρά ραδονίου και υδρόθειου χρησιμοποιούνται συχνότερα για την οστεοαρθρίτιδα. Τα ραδιενεργά νερά (λουτρά ραδονίου εμπλουτισμένα με ραδόνιο 222) έχουν γενική επίδραση στο σώμα: ενισχύουν τους λείους μυς, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς, ενισχύουν τον οστικό ιστό, βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος και τονώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα μεταλλικά νερά με υδρόθειο έχουν άμεση θετική επίδραση στις αρθρώσεις: βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος και τον τροφισμό των ιστών και διεγείρουν την έκκριση του αρθρικού υγρού.
Πρέπει να ειπωθεί ότι τόσο η παραδοσιακή φυσιοθεραπεία όσο και η λουτροθεραπεία δίνουν το καλύτερο αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια μιας πορείας θεραπείας σε σανατόριο. Ορισμένες ακανόνιστες διαδικασίες δεν έχουν ουσιαστικά κανένα θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Μέθοδοι χειρωνακτικής θεραπείας στη θεραπεία της αρθροπάθειας
Οι μέθοδοι χειρωνακτικής θεραπείας είναι διάφοροι τρόποι δράσης στο σώμα του ασθενούς με τα χέρια του γιατρού, συμπεριλαμβανομένου του θεραπευτικού μασάζ, του βελονισμού και του βελονισμού. Όλες αυτές οι μέθοδοι είναι πολύ αποτελεσματικές στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Ανάλογα με το στάδιο της νόσου και τους επιδιωκόμενους στόχους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικές τεχνικές μασάζ, όπως χαϊδεύοντας, τρίψιμο, ζύμωμα ή κινήσεις χτυπήματος. Το μασάζ είναι καλό γιατί σας επιτρέπει να χαλαρώσετε συγκεκριμένα μια μυϊκή ομάδα και να δυναμώσετε μια άλλη, γεγονός που οδηγεί σε μείωση του πόνου, αύξηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης και βελτίωση του τροφισμού των ιστών.
Στη χειρωνακτική θεραπεία αρθρώσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος διέγερσης βιολογικά ενεργών σημείων. Οι πιο κοινές μέθοδοι βελονισμού περιλαμβάνουν τον βελονισμό και τη μοξοθεραπεία (εφαρμογή θερμότητας στα σημεία).
Το θεραπευτικό έμπλαστρο συνδυάζεται καλά με όλους τους τύπους χειροκίνητης θεραπείας και επιτρέπει στο σύμπλεγμα να έχει σημαντικό θεραπευτικό αποτέλεσμα, βελτιώνοντας σημαντικά την κατάσταση του ασθενούς.
Η θεραπεία άσκησης για την οστεοαρθρίτιδα είναι απαραίτητο μέρος της θεραπείας
Η κίνηση της άρθρωσης είναι απαραίτητη για την τόνωση του μεταβολισμού στην ίδια την άρθρωση. Ωστόσο, στην οστεοαρθρίτιδα, η υπερβολική πίεση στην άρθρωση οδηγεί σε φλεγμονή και επιδείνωση της νόσου. Επομένως, στην περίπτωση της παραμορφωτικής οστεοαρθρίτιδας, η σωστή κατανομή του φορτίου στην άρθρωση με χρόνο πλήρους ανακούφισης είναι πολύ σημαντική. Αυτή η εργασία πραγματοποιείται με φυσιοθεραπεία (φυσιοθεραπεία).
Εκτός από τη βελτίωση της διατροφής του αρθρικού ιστού, οι στόχοι της θεραπείας άσκησης περιλαμβάνουν την αποκατάσταση της κινητικότητας των αρθρώσεων, την αύξηση του εύρους κίνησης και την αύξηση της δύναμης και της αντοχής των γύρω μυών. Ανάλογα με το στάδιο της νόσου, τη θέση της παθολογικής διαδικασίας, τον αριθμό των προσβεβλημένων αρθρώσεων, τη σύσταση του σώματος κ. λπ. , ένας ειδικός επιλέγει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα άσκησης και τεχνικές φυσικοθεραπείας για τη θεραπεία της αρθροπάθειας ξεχωριστά για κάθε ασθενή, ανάλογα με τα ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενούς.
Η χρήση ενός θεραπευτικού επιθέματος είναι συμβατή με ασκήσεις φυσιοθεραπείας και μπορεί να αυξήσει την αποτελεσματικότητά τους. Το έμπλαστρο βοηθά στην ανακούφιση των μυϊκών σπασμών, στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στην πληγείσα περιοχή, στην ενεργοποίηση των διεργασιών αποκατάστασης στην άρθρωση και στην παροχή πιο μόνιμης ύφεσης.