Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή καταστροφή της άρθρωσης λόγω της ανάπτυξης εκφυλιστικών αλλαγών στους ιστούς. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, κάθε δέκατο κάτοικος του πλανήτη αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Μετά από 50 χρόνια, ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου είναι περίπου 30% και έως την ηλικία των 70 είναι 80-90%.

Γενικές πληροφορίες

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια, μακροχρόνια διαδικασία που δεν επηρεάζει μόνο τις αρθρώσεις. Στην περαιτέρω πορεία, οι δυστροφικές και εκφυλιστικές αλλαγές επηρεάζουν επίσης τη βοηθητική συσκευή. Ο ασθενής έρχεται αντιμέτωπος με φλεγμονή του χόνδρου και του οστικού ιστού, της κάψουλας των αρθρώσεων και του περιαρθρικού θύρου, καθώς και των μυών, των συνδέσμων και του υποδόριου ιστού σε επαφή μαζί τους.

Ανεξάρτητα από τον εντοπισμό, η παθολογική διαδικασία ακολουθεί ένα μόνο σχήμα. Πρώτον, στο πάχος του ιστού, διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ των διαδικασιών ανάπτυξης και καταστροφής του χόνδρου και η ισορροπία μετατοπίζεται υπέρ της δυστροφίας και της αντίστροφης ανάπτυξης (εκφυλισμός). Σε αυτό το σημείο, συμβαίνουν αλλαγές στη μικροδομή του χόνδρου που είναι ανεπαίσθητες στο μάτι, οι οποίες οδηγούν σε αραίωση και ρωγμή.

Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, η άρθρωση χάνει την ελαστικότητά της και γίνεται πυκνότερη. Αυτό μειώνει την ικανότητα απορρόφησής του, ο ρυθμός βλάβης των ιστών αυξάνεται σταθερά λόγω δονήσεων και μικροτραυμάτων κατά την κίνηση. Η αραίωση της στιβάδας του χόνδρου οδηγεί στην ενεργό ανάπτυξη των δομών των οστών, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται αιχμές και προεξοχές στην ομαλή επιφάνεια της άρθρωσης - οστεοαρθρίτιδα. Οι κινήσεις γίνονται πιο περιορισμένες και επώδυνες. Οι σπασμοί στους μυς που περιβάλλουν την πληγείσα περιοχή αναπτύσσονται, επιδεινώνουν τον πόνο και παραμορφώνουν το άκρο.

Στάδια της νόσου

Η οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων αναπτύσσεται σταδιακά και υπάρχουν τρία διαδοχικά στάδια που καθορίζουν τη σοβαρότητα της νόσου:

• Στάδιο 1: Η παθολογία δεν ανιχνεύεται με ακτίνες Χ ή υπερήχους, αλλά οι καταστροφικές διαδικασίες έχουν ήδη ξεκινήσει. Η σύνθεση του αρθρικού υγρού αλλάζει, πράγμα που σημαίνει ότι ο ιστός λαμβάνει λιγότερα θρεπτικά συστατικά και γίνεται πιο ευαίσθητος. Το υπερβολικό άγχος στην πληγείσα περιοχή οδηγεί σε φλεγμονή (αρθρίτιδα) και πόνο.
• Το στάδιο 2 χαρακτηρίζεται από ενεργή καταστροφή ιστού χόνδρου, και οστικές αγκάθια και αναπτύξεις εμφανίζονται κατά μήκος των άκρων της περιοχής άρθρωσης (η περιοχή επαφής μεταξύ των επιφανειών). Σε αυτό το σημείο, ο πόνος γίνεται συνήθεια και οι φλεγμονώδεις διεργασίες είναι είτε ισχυρότερες είτε ασθενέστερες. Οι σπασμοί των μυών που συνδέονται με την άρθρωση παρατηρούνται περιοδικά.
• Στάδιο 3: περιοχές καταστροφής επηρεάζουν σχεδόν ολόκληρη την επιφάνεια του χόνδρου, η περιοχή αρθρώσεων παραμορφώνεται, το προσβεβλημένο άκρο αποκλίνει από τον άξονά του. Το εύρος κίνησης μειώνεται και οι σύνδεσμοι γίνονται πιο αδύναμοι και κοντοί.

Ορισμένοι ειδικοί προσδιορίζουν επίσης την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας σταδίου IV. Χαρακτηρίζεται από μια σχεδόν πλήρη ακινησία της άρθρωσης.

Προβολές

Ανάλογα με την αιτία της νόσου, γίνεται διάκριση μεταξύ πρωτογενούς και δευτερογενούς οστεοαρθρίτιδας. Στην πρώτη περίπτωση, η παθολογία εμφανίζεται ανεξάρτητα στο πλαίσιο των πολύπλοκων επιδράσεων των προδιαθετικών παραγόντων. Η δευτερεύουσα μορφή είναι συνέπεια άλλων ασθενειών και χωρίζεται στις ακόλουθες ομάδες:

• Βλάβη στις αρθρώσεις από μεταβολικές διαταραχές ή ενδοκρινικές παθήσεις (ουρική αρθρίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης, ακρομεγαλία, υπερπαραθυρεοειδισμός).
• Καταστροφή που σχετίζεται με συγγενείς παθολογίες (νόσος του Paget, συγγενής εξάρθρωση ισχίου, σκολίωση, αιμοφιλία κ. λπ. ).
• μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα που εμφανίστηκε στο πλαίσιο καταγμάτων, ρωγμών, νεκρωτικών διαδικασιών ή χειρουργικών επεμβάσεων, καθώς και λόγω των ιδιαιτεροτήτων του επαγγέλματος.

Η πιο απαιτούμενη ταξινόμηση της οστεοαρθρίτιδας, ανάλογα με τον εντοπισμό της παθολογικής διαδικασίας:

• Γοναρθρώσεις: βλάβη στο γόνατο, ένας από τους τύπους είναι η οστεοαρθρίτιδα του μηριαίου οστού της παλέτας - καταστροφή της άρθρωσης μεταξύ του μηρού και της επιγονατίδας.
• Αρθροπάθεια του αστραγάλου: συμβαίνει σε φόντο βαρύ φορτίου και συχνών τραυματισμών.
• Αρθρώσεις των αστραγάλων: Το μεγαλύτερο δάκτυλο στη διασταύρωση με το πόδι επηρεάζεται συχνότερα. Η βλάβη αναπτύσσεται στο πλαίσιο της ουρικής αρθρίτιδας ή του hallux valgus.
• Η αρθροπάθεια των ώμων χαρακτηρίζεται από βλάβη στον ώμο και εμφανίζεται συχνά σε νεαρή ηλικία με φόντο αυξημένη σωματική δραστηριότητα (φορτωτές, αθλητές, κατασκευαστές).
• Coxarthrosis: βλάβη της άρθρωσης του ισχίου. Μπορεί να είναι μονομερής και διμερής και είναι μία από τις πιο κοινές αιτίες αναπηρίας σε άτομα άνω των 50 ετών.
• Σπονδυλική αρθροπάθεια: καταστροφή των δίσκων του χόνδρου μεταξύ των σπονδύλων, οι οποίοι συχνά επηρεάζουν τον αυχενικό και την οσφυϊκή μοίρα.
• Αρθρίωση των καρπών: οι αρθρώσεις των δακτύλων επηρεάζονται συχνότερα, οι γυναίκες της εμμηνόπαυσης είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε παθολογία.
• Αρθροπάθεια της κροταφογναθικής άρθρωσης: εμφανίζεται σπάνια, συχνότερα στο πλαίσιο χρόνιας φλεγμονής λόγω ψευδούς συμπεράσματος ή ακατάλληλης πρόσθεσης
• Οστεοαρθρίτιδα αγκώνων: μια σπάνια μορφή της νόσου που σχετίζεται συνήθως με τραυματισμούς σε αυτήν την περιοχή.

Λόγοι ανάπτυξης

Ο κύριος παράγοντας στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας είναι η απόκλιση μεταξύ του στρες που βιώνεται και της ικανότητας της άρθρωσης να αντέχει σε αυτό το άγχος. Οξεία ή χρόνια, αυτή η διαδικασία οδηγεί αναπόφευκτα σε καταστροφή ιστών.

Ο κατάλογος των λόγων που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας ενός εντοπισμού περιλαμβάνει:

• Κληρονομία;
• ενδοκρινική παθολογία (σακχαρώδης διαβήτης)
• Τραυματισμοί στη συσκευή των αρθρώσεων: ερεθισμούς, εξάρθρωση, κατάγματα ή δάκρυα στα οστά στη θήκη των αρθρώσεων, ολικά ή μερικά δάκρυα των συνδέσμων, διεισδυτικά τραύματα.
• τακτικά αυξημένο φορτίο στις αρθρώσεις που σχετίζονται με την εργασία
• Ευσαρκία;
• Υποθερμία;
• αναβαλλόμενες φλεγμονώδεις ασθένειες των αρθρώσεων: οξεία αρθρίτιδα, φυματίωση, κ. λπ.
• Διαταραχές του αίματος που συχνά προκαλούν αιμορραγία στις αρθρώσεις (αιμορροφιλία).
• απότομες αλλαγές στο επίπεδο των ορμονών (εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση).
• τοπικές κυκλοφορικές διαταραχές λόγω αθηροσκλήρωσης, κιρσών, θρομβοφλεβίτιδας κ. λπ.
• Αυτοάνοσες ασθένειες (ρευματοειδής αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, κ. λπ. )
• Δυσπλασία του συνδετικού ιστού (συγγενής παθολογία, που συνοδεύεται, μεταξύ άλλων, από υπερβολική κινητικότητα των αρθρώσεων).
• συγγενείς παθολογίες του μυοσκελετικού συστήματος (επίπεδα πόδια, δυσπλασία ή συγγενής εξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου, κ. λπ. ).
• Ηλικία άνω των 45-50 ετών (αύξηση του κινδύνου σχετίζεται με μείωση της σύνθεσης κολλαγόνου).
• Οστεοπόρωση (απώλεια οστών)
• χρόνια δηλητηρίαση του σώματος (συμπεριλαμβανομένων αλάτων βαρέων μετάλλων, ναρκωτικών, αλκοόλ).
• χειρουργικές επεμβάσεις στις αρθρώσεις.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας ουσιαστικά δεν εξαρτώνται από την αιτία και τη θέση της, καθώς οι αλλαγές στις αρθρώσεις ακολουθούν το ίδιο σενάριο. Η ασθένεια αναπτύσσεται σταδιακά και αρχίζει να εκδηλώνεται ήδη όταν ο χόνδρος έχει υποστεί σοβαρή βλάβη.

Ένα από τα πρώτα σημάδια προβλήματος είναι μια κρίση στην περιοχή του προβλήματος καθώς κινείστε. Συνήθως εμφανίζεται όταν επηρεάζεται το γόνατο ή ο ώμος. Ταυτόχρονα, μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας, για παράδειγμα, το πρωί, ένα άτομο μπορεί να αισθανθεί μια ελαφρά μείωση της κινητικότητας.

Όταν ρωτήθηκαν ποια συμπτώματα προέκυψαν από την οστεοαρθρίτιδα, οι περισσότεροι ασθενείς έδωσαν πόνο με το όνομά τους. Σημαντικό και αδύναμο στην αρχή, αποκτά σταδιακά δύναμη και δεν επιτρέπει την κανονική κίνηση. Ανάλογα με το στάδιο και τον εντοπισμό της παθολογίας, ένα άτομο μπορεί να αισθανθεί:

• Αρχικός πόνος: εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των πρώτων κινήσεων μετά από παρατεταμένη αδράνεια της άρθρωσης και σχετίζεται με το σχηματισμό ενός λεπτού υμενίου κατεστραμμένου ιστού στην επιφάνεια του χόνδρου. Μετά την έναρξη της εργασίας, η ταινία κινείται και η δυσφορία εξαφανίζεται.
• Πόνος με παρατεταμένη σωματική άσκηση (όρθια στάση, περπάτημα, τρέξιμο κ. λπ. ): εμφανίζεται λόγω της μείωσης των ιδιοτήτων απορρόφησης κραδασμών της άρθρωσης
• Καιρικός πόνος: προκαλείται από χαμηλή θερμοκρασία, υγρασία, αλλαγές στην πίεση του αέρα.
• Νυχτερινός πόνος: σχετίζεται με φλεβική συμφόρηση και αυξημένη αρτηριακή πίεση στα οστά.
• Απόφραξη των αρθρώσεων: έντονος, σοβαρός πόνος που σχετίζεται με τραυματισμό ενός χόνδρου ή οστού στην κοιλότητα της άρθρωσης

Καθώς αναπτύσσεται η οστεοαρθρίτιδα, τα συμπτώματα γίνονται πιο αισθητά, ο ασθενής παρατηρεί τα ακόλουθα σημεία:

• αύξηση της πρωινικής δυσκαμψίας.
• Ενίσχυση και παράταση της διάρκειας του πόνου.
• μειωμένη κινητικότητα
• Παραμόρφωση της άρθρωσης λόγω της ανάπτυξης των οστών.
• Παραμόρφωση των οστών και των περιβαλλόντων ιστών: η διαδικασία είναι καθαρά ορατή στα άκρα και τα δάχτυλα, τα οποία κάμπτονται αισθητά.

Όταν προκύψει φλεγμονή, η πληγείσα περιοχή διογκώνεται, γίνεται κόκκινη και αισθάνεται ζεστή. Όταν το πατάτε, ο πόνος αυξάνεται απότομα.

Ανάλυση και διάγνωση

Η οστεοαρθρίτιδα διαγιγνώσκεται από έναν ορθοπεδικό χειρουργό. Διεξάγει μια λεπτομερή έρευνα του ασθενούς προκειμένου να εντοπίσει παράπονα και αναμνηστικές. Ο γιατρός ρωτά λεπτομερώς σχετικά με το χρονοδιάγραμμα της εμφάνισης των πρώτων σημείων και την ταχύτητα της ανάπτυξής τους, τους τραυματισμούς και τις ασθένειες που υπέστη, καθώς και την παρουσία τέτοιων προβλημάτων σε συγγενείς.

Μια γενική εξέταση αίματος μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό της φλεγμονώδους διαδικασίας που συχνά σχετίζεται με την οστεοαρθρίτιδα.

Η κύρια διαγνωστική μέθοδος είναι η ακτινογραφία. Τα ακόλουθα σημάδια είναι ορατά στην εικόνα:

• Περιορισμός του κοινού χώρου
• Αλλαγή του περιγράμματος των οστών σε επαφή
• σπασμένη δομή των οστών στην πληγείσα περιοχή.
• Ανάπτυξη των οστών (οστεοφυτά)
• Καμπυλότητα του άξονα του άκρου ή του δακτύλου.
• Υπεξαίρεση της άρθρωσης.

Για πιο λεπτομερή διάγνωση, μπορούν να ανατεθούν τα ακόλουθα:

• Υπολογιστική τομογραφία (CT);
• Μαγνητική τομογραφία (MRI);
• Κοινή υπερηχογραφία
• Αρθροσκόπηση (εσωτερική εξέταση της κοιλότητας των αρθρώσεων με κάμερα που εισάγεται μέσω μικρής παρακέντησης).
• Σπινθηρογραφία (αξιολόγηση της κατάστασης των οστών και του μεταβολισμού σε αυτά με την εισαγωγή ραδιοφαρμακευτικών προϊόντων).

Εάν υπάρχει υποψία δευτερεύουσας φύσης της νόσου, συνταγογραφούνται κατάλληλες δοκιμές και διαβουλεύσεις από στενούς ειδικούς.

Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων

Η επιλογή μιας μεθόδου θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων εξαρτάται από την αιτία της νόσου, το στάδιο και τα συμπτώματά της. Στο οπλοστάσιο γιατρών υπάρχουν:

• Φαρμακευτική αγωγή;
• μη φαρμακευτική αγωγή ·
• χειρουργικές τεχνικές.

Επιπλέον, ο ασθενής πρέπει να τηρεί αυστηρές ρυθμίσεις διατροφής και τρόπου ζωής για να ελαχιστοποιήσει περαιτέρω βλάβη στις αρθρώσεις.

Θεραπεία φαρμάκων

Η συνταγογράφηση φαρμάκων για την οστεοαρθρίτιδα έχει δύο βασικούς σκοπούς:

• Εξάλειψη του πόνου και της φλεγμονής.
• Αποκατάσταση του ιστού του χόνδρου ή τουλάχιστον ένα τέλος σε περαιτέρω εκφυλισμό.

Για την ανακούφιση της κατάστασης του ασθενούς, χρησιμοποιούνται διάφοροι τύποι φαρμάκων:

• μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα με τη μορφή δισκίων, ενέσεων, αλοιφών ή υπόθετων. Ανακουφίζουν καλά τον πόνο και τη φλεγμονή.
• Ορμόνες (κορτικοστεροειδή): ενδείκνυται για σοβαρό πόνο και συνήθως εγχέονται απευθείας στην κοιλότητα της άρθρωσης.
• άλλα αναλγητικά, για παράδειγμα αντισπασμωδικά: βοηθήστε στην ανακούφιση του πόνου χαλαρώνοντας τους μυς.

Είναι σημαντικό να θυμάστε: όλοι οι τύποι παυσίπονων χρησιμοποιούνται μόνο για την ανακούφιση της κατάστασης του ασθενούς. Δεν επηρεάζουν την κατάσταση του χόνδρου και, με παρατεταμένη χρήση, επιταχύνουν την καταστροφή του και προκαλούν σοβαρές παρενέργειες.

Τα κύρια φάρμακα για την αποκατάσταση των αρθρώσεων σήμερα είναι χονδροπροστατευτές. Συμβάλλουν στον κορεσμό του χόνδρου με θρεπτικά συστατικά, σταματούν να κερδίζουν χρήματα και ξεκινούν τις διαδικασίες κυτταρικής ανάπτυξης. Τα κεφάλαια έχουν αποτέλεσμα μόνο στα πρώτα και μεσαία στάδια της ανάπτυξης της νόσου και υπόκεινται σε τακτική μακροχρόνια χρήση.

Για να αυξηθεί η επίδραση των χονδροπροστατευτικών, βοηθούν φάρμακα που βελτιώνουν τη μικροκυκλοφορία σε ιστούς και αντι-ενζυματικούς παράγοντες. Το πρώτο τροφοδοτεί την πληγείσα περιοχή με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά, ενώ η δεύτερη επιβραδύνει τις διαδικασίες καταστροφής των ιστών.

Η επιλογή συγκεκριμένων φαρμάκων, η δοσολογία και ο τρόπος χορήγησής τους είναι ευθύνη του γιατρού.

Θεραπεία χωρίς ναρκωτικά

Η μη φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τις ακόλουθες τεχνικές:

• Φυσικοθεραπεία:
  • Θεραπεία κρουστικών κυμάτων: καταστρέφει την ανάπτυξη των οστών και διεγείρει τη ροή του αίματος μέσω υπερήχων.
  • αυτοματοποιημένη ηλεκτρομυοδιέγερση: έκθεση σε ηλεκτρικά ερεθίσματα για την τόνωση της συστολής των μυών.
  • Ultraphonophoresis: έκθεση σε υπερήχους σε συνδυασμό με τη χρήση φαρμάκων.
  • Θεραπεία με όζον: εισαγωγή ενός ειδικού μείγματος αερίου στην κάψουλα των αρθρώσεων.
• Φυσικοθεραπεία;
• Μηχανοθεραπεία: θεραπεία κίνησης με προσομοιωτές.
• Τέντωμα των αρθρώσεων για την ανακούφιση του στρες?
• Μασάζ.

χειρουργική επέμβαση

Τις περισσότερες φορές, σε σοβαρά στάδια της νόσου, απαιτείται η βοήθεια χειρουργού. Ανάλογα με τον εντοπισμό της παθολογικής διαδικασίας και τον βαθμό βλάβης, μπορούν να ανατεθούν τα ακόλουθα:

• Διάτρηση: παρακέντηση της άρθρωσης με αφαίρεση μέρους του υγρού και χορήγηση φαρμάκων, εάν ενδείκνυται
• διορθωτική οστεοτομία: αφαίρεση μέρους του οστού ακολουθούμενη από στερέωση σε διαφορετική γωνία για μείωση του στρες στην άρθρωση.
• Ενδοπροθετικά: αντικατάσταση μιας κατεστραμμένης άρθρωσης με πρόσθεση. χρησιμοποιείται σε εξαιρετικά προχωρημένες περιπτώσεις.

Οστεοαρθρίτιδα σε παιδιά

Η οστεοαρθρίτιδα θεωρείται ασθένεια των ηλικιωμένων, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε παιδιά. Οι πιο συχνές αιτίες της παθολογίας είναι:

• συγγενής παθολογία του συνδετικού ιστού.
• σοβαρός τραυματισμός
• Κληρονομία;
• Μεταβολικές διαταραχές και το έργο των ενδοκρινών αδένων.
• ορθοπεδικές διαταραχές (επίπεδα πόδια, σκολίωση κ. λπ. )
• Ευσαρκία.

Η οστεοαρθρίτιδα στα παιδιά σπάνια σχετίζεται με σοβαρά συμπτώματα: ο πόνος είναι εγγενώς οδυνηρός και η δυσκαμψία και οι λειτουργικές διαταραχές είναι σχεδόν απουσιές. Οι εκφυλιστικές αλλαγές ανιχνεύονται χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ, MRI και υπερήχους. Στη θεραπεία, τα ίδια μέσα χρησιμοποιούνται όπως και στους ενήλικες. Δίνεται μέγιστη προσοχή στη θεραπεία άσκησης και στη φυσιοθεραπεία, καθώς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά σε νεαρή ηλικία. Χωρίς θεραπεία, αργά ή γρήγορα η ασθένεια θα εξελιχθεί σε προχωρημένο στάδιο με πλήρη απώλεια κινητικότητας.

διατροφή

Η διατροφή είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Εάν είστε υπέρβαροι, πρέπει να το μειώσετε για να μειώσετε το άγχος στις αρθρώσεις σας. Σε αυτήν την περίπτωση, συνταγογραφείται μια ισορροπημένη διατροφή με έλλειμμα θερμίδων. Ανεξάρτητα από τον δείκτη μάζας σώματος, οι γιατροί συστήνουν να εγκαταλείψουν εντελώς:

• γρήγοροι υδατάνθρακες (ζάχαρη, επιδόρπια, αλεύρι).
• αλκοολούχα ποτά;
• Μπαχαρικά;
• Οσπρια;
• δυνατό τσάι και καφέ
• υπερβολικά λιπαρά και πικάντικα τρόφιμα.

Τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα και τα υποπροϊόντα, καθώς και το αλάτι, δεν εξαιρούνται, αλλά περιορίζονται σημαντικά. Η ιδανική διατροφή για την οστεοαρθρίτιδα περιλαμβάνει:

• άπαχο κρέας;
• Ψάρια και θαλασσινά;
• Αυγά;
• Γαλακτοκομικά προϊόντα;
• Λινέλαιο και ελαιόλαδο
• Λαχανικά και φρούτα, πολύ πράσινο.
• Μετρημένα δημητριακά, χυλοπίτες σκληρού σίτου.
• Προϊόντα με υψηλή περιεκτικότητα σε κολλαγόνο (ζελέ κρέας, ασπίδα, ζελέ).

προφύλαξη

Η οστεοαρθρίτιδα είναι πιο εύκολο να αποφευχθεί από τη θεραπεία. Για να διατηρείτε τις αρθρώσεις σας υγιείς για χρόνια, συνιστάται:

• ακολουθήστε έναν ενεργό τρόπο ζωής.
• κάνετε τακτικά ασκήσεις και επισκέπτεστε την πισίνα.
• τρώτε σωστά, καταναλώνετε αρκετά ωμέγα-3 και κολλαγόνο.
• μην υπερβαίνετε τον κανόνα ΔΜΣ.
• φορέστε άνετα παπούτσια.

Εάν η ασθένεια διαγνωστεί σε πρώιμο στάδιο, συνιστάται να υποβάλλονται τακτικά σε θεραπεία σπα, εξαιρουμένων των επαγγελματικών παραγόντων κινδύνου: παρατεταμένη στάση, άρση βαρών, δόνηση.

Συνέπειες και επιπλοκές

Η οστεοαρθρίτιδα εξελίσσεται πολύ αργά. Εάν πληρούνται ιατρικές συνταγές, η πορεία θα επιβραδυνθεί σημαντικά, γεγονός που θα σας επιτρέψει να διατηρήσετε την κινητικότητα των αρθρώσεων για πολύ περισσότερο. Μη αναστρέψιμες συνέπειες αναπτύσσονται χωρίς θεραπεία:

• σοβαρή παραμόρφωση της άρθρωσης
• μειωμένη κινητικότητα στο σημείο της πλήρους απώλειας (αγκύλωση).
• Συντόμευση του άκρου (με βλάβη στο γόνατο ή την άρθρωση του ισχίου)
• Παραμόρφωση των οστών, καμπυλότητα των άκρων και των δακτύλων.

πρόβλεψη

Η πρόγνωση της οστεοαρθρίτιδας εξαρτάται από τη μορφή της νόσου, την έκτασή της και την ποιότητα της θεραπείας. Η παθολογία είναι μια από τις πιο κοινές αιτίες αναπηρίας και, σε προχωρημένες περιπτώσεις, η ικανότητα να κινείται και να φροντίζει τον εαυτό του. Με σοβαρές βλάβες στις αρθρώσεις του γόνατος και του ισχίου, ο ασθενής λαμβάνει την πρώτη ή τη δεύτερη ομάδα αναπηριών (ανάλογα με το στάδιο και την έκταση της βλάβης).